We hebben het.
Over familiegeschiedenis.
Hoe jij.
Mijn hand.
Vasthield.
Als wij voor het slapen gaan.
Het goed moesten maken.
Zand erover.
Moesten gooien.
En toen.
Pakte jij.
Ter verbeelding.
Mijn hand vast.
En oh.
Dat.
Voelde zo goed.
Was zo lang geleden.
Was zo.
Notd done in mijn hoofd.
Maar voelde.
Zo goed.
Zo goed.
Zo goed.
Je ziet het nummer.
En een naam.
Onbekend.
En je denkt.
Geslachtsgemeenschap.
Dus dat.
Maar nee.
Ondanks de 23 centimeter.
Dat al meer is dan 22 centimeter.
Maar toch echt geen 24 centimeter.
Ze wilde niet.
Jullie dansen.
Op het ritme van het zonlicht.
En de wind.
Zweven jullie voort.
Tijdelijke.
Oneindige schoonheid.
Daar loop je dan.
Met je puistjes.
En biertap.
Op je rug.
Een wandelende biertap.
Dat ben je.
Met puistjes.
1 muntje.
Fijn festival.
Een groene.
Sappige.
Staaf.
Om soep van te maken.
Of zure plakjes.
Of gewoon happen.
Vaak in de aanbieding.
Bij die grote supermarkt.
De blauwe.
Het stilt je eetlust zelden.
Maar vult wel de tijd.
Net als deze ode.
Aan de komkommer.
Leuke jongen.
Lieve lach.
Gekke naam.
Leeftijdsgenootje.
Als ‘ie.
M’n tong.
Nou niet.
Vacuüm.
Gezogen had.
..
Zwevend.
Zwierend.
Zwaaiend.
Huppelend.
Springend.
Dansend.
Door het leven.
Met schijnbewegingen.
Au! Au! Au!
Man!
Wat doet dat pijn!
Dat wondje!
Hier op mijn hand!
Toen had je de schaafwond op je arm.
Nog niet gezien.
Een horror clown?
Onee.
Toch niet.
Een gewone clown.
Wachtend op de trein.
Grote, stoere jongen.
Met je coole sneakers.
Die matchen met je pet.
En je Levi’s t-shirt.
Tatoeages.
Gespierd.
Neuspiercing.
Gescheurde broek.
In slaap vallend.