Je stond er al een tijdje.
Met je witte bestelbusje.
Bij de Mac in Best.
10 minuten wachten.
Poeh poeh.
Zwaar leven.
Ik schat je 53.
Oh wacht.
Daar komt de Fiat Cinquecento al aan.
Met piepende deurtjes.
En twee ‘mooie’ meisjes.
Van rond de twintig.
Jullie rijden gezamenlijk weg.
Met piepende deurtjes.
In de Fiat Cinquecento.
Tja.
Ruzieschoppen in de trein.
Ook dat is een talent.
Schijnbaar.
Ik gok met je aartsrivaal.
Veel plezier beiden.
Ik stap hier uit.
Je bent blij.
Het is helemaal jouw dag.
Dus begroet je elke passagier vrolijk.
Glimlach je nog eens extra.
Knipoogje hier.
Knipoogje daar.
Was iedere buschauffeur maar zo.
Ik zie je vanuit het kantoor
Elke dag.
De ene in.
De andere uit.
In het verzorgingscentrum.
Je hebt een hobby.
Bellen.
Ik duim voor je.
Dat je een goed abonnement hebt.
Onbeperkt.
Zoiets.
Veel plezier!
Daar lag je dan.
Achtergelaten.
Op het randje van het busstation.
Mensen gaan op je stappen.
Je gaat overreden worden.
Je wordt onbruikbaar.
Ik heb medelijden.
Daar zat je.
Niet meer.
Je was weg.
Bent weg.
Hoe kan dat?
Zo’n lieve knuffel.
Altijd lief.
Man met beer.
Was man met beer.
Er bleef alleen nog maar man over.
Ik hoop voor je.
Lieve knuffel.
Lieve beer.
Vrijheid van meningsuiting.
Het is belangrijk.
Het is het allerbelangrijkste.
Het allerbelangrijkste wat onze samenleving bezit.
Wat onze maatschappij bezit.
Een maatschappij verre van perfect.
Maar tegelijkertijd.
Een maatschappij die voor velen samenleven mogelijk maakt.
Een maatschappij waar ze proberen geweld de kop in te drukken.
En een maatschappij die vrijheid van meningsuiting mogelijk maakt.
Een mooi goed.
Een prachtig goed.
Een gerespecteerd goed.
Door de meesten.
Een goed dat beoefent wordt door elk menselijk wezen.
Christenen.
Bhoedisten.
Atheïsten.
Moslims.
Nederlanders.
Belgen.
Fransen.
Europeanen.
Wereldburgers.
Het goed dat bestaat uit kritiek.
Onder andere.
Jij geeft.
De ander ondergaat.
En reageert wellicht.
Met zijn mening.
Pratend.
Geen geweld.
Dat is de bedoeling.
Maar helaas.
Geweld is ook een mening.
Eentje die de andere mening de mond probeert te snoeren.
Eentje die de vrijheid probeert te beperken.
En dus.
Is geweld een afgekeurde mening.
Ondanks de vrijheid.
Het is een beperking.
Maar wel een goede.
Rennen jongens.
Politie.
Franse politie.
Niet dat ze jullie nou zo graag willen hebben.
Maar eentje zou leuk zijn.
En laat jij dan net de gene zijn.
De gene die al zijn Eiffeltorens laat vallen.
Met lichtjes.
Eiffeltorens met lichtjes.
Gekleurde lichtjes.
Eiffeltorens met gekleurde lichtjes.
Maar je redde het net.
De politie heeft je niet gezien.
Of ze deden alsof.
Ik gok dat laatste.
Je mocht wel mooi wegrennen.
Met uitzicht op de Eiffeltoren.
Maar dat was vast niet de eerste keer.
Of tieten.
Of tetten.
Of jopen.
Of jetsers.
Of memmen.
Of prammen.
Of kruidzakken.
Maar vooral oninteressant.
Ja jongens.
Ik heb het echt gezegd.
Daar zat je.
Zo moederziel alleen.
Zonder eten.
Niemand anders op de stoel naast je.
De Man met beer was er even niet.
Het was even alleen beer.
Even alleen het maatje voor het leven.
Knuffels zijn lief.