Ik heb een legging aan die op een schimmelinfectie lijkt.
Net als de nieuwe zwarte piet.
Die van Sinterkaas.
Mensen vinden het leuk.
En ikzelf eigenlijk ook wel.
De legging dan.
Ik heb een legging aan die op een schimmelinfectie lijkt.
Net als de nieuwe zwarte piet.
Die van Sinterkaas.
Mensen vinden het leuk.
En ikzelf eigenlijk ook wel.
De legging dan.
Je was gefrustreerd.
Of misschien ook niet.
Het was in ieder geval nodig.
Nodig om dat Burger King zakje van het bankje af te meppen.
Terwijl de cola al op een paar schoenen is gespetterd.
En langzaam van de stoep af kruipt.
Nu voel jij je stukken beter.
Je hebt je goede daad voor vandaag gedaan.
Met je vriendendienst voor de schoonmaakploeg.
Leesbrilletje op.
Boek mee.
Bankje.
Oude fiets met fietstassen aan beide zijden.
Lieve hond aan je voeten.
Of nee.
Gestroomlijnde, hypermoderne bril.
Tablet op schoot.
Bankje.
Postcodeloterijfiets.
En niet te vergeten.
Een dartelende chihuahua.
Of grote cavia.
Waar is de tijd gebleven?
Blonde haren.
Strak lichaam.
Cup E.
Ogen niet belangrijk.
50 euro.
Ja.
Badend in het rode licht.
De broek van je chique pak wordt naar beneden getrokken.
2 minuten precies.
Toen werd hij buitengebonjourd.
Broek omhoog hijsend.
Ja.
Dit was wel de goede maat.
Die metropaal was het helemaal.
Dat meisje ernaast ook.
In ieder geval goed genoeg om je biertje vast te houden.
Hup.
Je benen in de lucht.
En zwierenzwaaien maar.
De confettiballon van het meisje was overigens ook goed genoeg.
Om kapot te maken.
Je besloot uit te stappen.
Even je blikje weggooien.
Oeps.
Daar ging de metro alweer.
Kedeng kedeng.
Doei.
Voetbal.
Supertof.
Combinaties van ziektes en bevolkingsgroepen.
En dat in liedjes.
Daar wordt je toch vrolijk van.
Heerlijk meeblèren in de Metro.
Niemand die je ermee lastig valt.
Jullie.
Kinderen.
Studenten.
Normale voetbalfans.
Random reizigers.
Dan kan je best kankerjoden zingen.
Wat is geloof toch mooi.
Geloven in een hogere macht.
Je leven leiden volgens ongeschreven, geschreven regels.
Een onzichtbare weg volgen die speciaal voor jou is aangelegd.
Moed putten uit hoop.
Nu nog stoppen met bekvechten.
Een prachtige tatoeage.
Het logo van je favoriete band.
De lyrics van hun mooiste liedje.
En de tekst in Comic Sans.
Arme jij.
Daar woon ik dan.
Een huis omringt door niets.
Of nee.
Omringt door 2 auto’s voor de deur.
Ik bent de techneut van het gezin.
Want ik snap iDeal.
Goud is mijn lievelingskleur.
Zilver is maar karig.
En ik heb een hekel aan buitenlanders.
Behalve als ik op vakantie ben.
Met je Louis Vuitton ansichtkaarten.
Elke dag fiets ik langs je.
Je velletje uitgestrekt over straat.
Je stekeltjes en bruine vachtje verraden je.
Je ziet niks meer.
Je denkt niets meer.
Je voelt niks meer.
Stom blikken ding.
En nog doorrijden ook.
Neem ik aan.
Mensen zijn sukkels.