Knopjes!
3 knopjes!
Op eentje moet je maar liefst 4 keer klikken!
Je bent een volwassen vrouw.
Jij kan dit!
Niet.
Knopjes!
3 knopjes!
Op eentje moet je maar liefst 4 keer klikken!
Je bent een volwassen vrouw.
Jij kan dit!
Niet.
Je hebt je overhemd glad gestreken.
Je zit strak in het pak.
Je hebt je zakenkoffertje bij.
En je hockeyschoenen aan.
Met je speciale vorkje dring je voorzichtig het huisje binnen.
Dat stevig omklemt met je speciale tangetje.
Tot 6x aan toe krijg je hem niet te pakken.
Daarna hangt het glibberende beestje toch echt voor je.
Overladen met knoflook.
Het duurt een minuut of 1.
Maar dan zet je je er toch overheen.
Hap, kauw, slik, weg.
Strevend naar blijheid.
Zwevend over de muziek.
Je sprankelende lach en je stralende ogen.
Geleefd tot aan de eeuwigheid.
Herinnering,
Je bent zo mooi.
Alleen.
Met mijn voeten in het zand.
Blote voeten.
Jij haalde hamburgers.
Guus Meeuwis speelde.
Ik danste.
Mijn armen wijd.
Draaiend door het modderige zand.
Denkend aan de gekke mensen in random video’s.
Het was geweldig.
Echt een goede film!
Ze schudden hun blote billen naar de vijand,
Krijgen er pijlen ingeschoten,
En vechten verder.
Topfilm.
Echt waar.
Rechterhand.
Je zat daar zo moederziel alleen.
Niets meer dan een verlaten station als uitzicht.
Gelukkig was daar de 50-jarige, dakloze zeevaarder.
Deze slappe zeebonk inclusief grote bierbuik was eigenlijk zelfs nu niet je aandacht waard.
Dus begon hij het gesprek.
Er was vast een onwijs gezellig motelletje in de buurt.
Jij.
Hij.
Dat kon alleen maar leuk worden.
Volgens hem.
Een vriendje?
Maar dat maakte toch niets uit?
Daar was je trein.
Doei.
Pedofiel.
Daar sta je dan.
Op de banken van het busstation.
Met je armen gestrekt.
Toch nog even je haar goed doen.
Klik, hoor je in gedachten.
Selfie 1 is gemaakt.
Selfie 2 en 3 ook.
Toen riep je moeder.
De bus was er.
“Nee! Niet teveel!”
“Maar anders wordt het waterig.”
“Helemaal niet, zo is het lekker.”
“Anders doe je het toch lekker zelf.”
Langzaam werd het kleverige, rode goedje in het glas gegoten.
Een hoofd naast het glas meekijkend.
Water erbij, maar niet teveel.
En ook niet te weinig.
Dit. Dit was het.
Perfect.
“Vraag het morgen.
Of de dag erna.
Of die dag erna.
Of de dag daarna.”
Goede songtekst.
Of goede lyrics.
Of goede songtekst.
Chapeau, Thomas Berge.